Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.
Rakowscy arystotelicy. Johann Crell – Ethica Aristotelica. Adam Gosławski – De veritate et virtute morali
Opis
Opracowanie: Anna Laskowska
ISBN: 978-83-66546-01-1
Wydanie: Warszawa 2020
Oprawa: twarda
Liczba stron: 480
Format: 165x235 mm
Seria: Aristotelica Polonica, tom 5
Książka, którą oddajemy w Państwa ręce, jest edycją dwóch traktatów łacińskich z zakresu filozofii moralnej, powstałych w kręgu polskich antytrynitarian na przełomie XVI i XVII wieku: Ethica Aristotelica Jana Crella oraz De veritate Adama Gosławskiego. Polscy antytrynitarianie, zwani również braćmi polskimi, arianami czy też socynianami, kwestionowali nie tylko boskość Chrystusa i koncepcję Ducha Świętego jako Osoby Boskiej, ale również uważali za absurdalne wiele innych fundamentalnych dla chrześcijaństwa dogmatów, takich jak grzech pierworodny czy podstawowe założenia dotyczące odkupienia i zadośćuczynienia. Od ok. 1600 roku ich główną siedzibą stał się Raków, niewielkie miasteczko niedaleko Kielc, które bardzo szybko przeobraziło się w tętniący życiem socyniański ośrodek intelektualny z własną Akademią i drukarnią. Z Rakowem swoje życie związali bohaterowie niniejszej publikacji: Crell – jako rektor i wykładowca Akademii oraz Gosławski – jako jeden z jej kierowników i opiekunów.
Dzieła publikowane w niniejszym tomie są pewnym wyborem dwóch dzieł etycznych socynian. Na pierwszy rzut oka dzieli je wiele. Ethica Aristotelica jest traktatem znakomitego teologa i myśliciela Jana Crella, dziełem realizowanym z wielkim rozmachem, które powstawało w Rakowie w latach dwudziestych XVII wieku pod okiem starszyzny zborowej. Jej cel był ambitny: poprawienie etyki Arystotelesa zgodnie z zasadami wiary socyniańskiej na użytek studentów Akademii Rakowskiej, a w dalszej perspektywie jako instrument propagandy w szerszych kręgach europejskich. De veritate natomiast to praca dużo mniejszego kalibru: niewielka dysertacja uniwersytecka, którą młody szlachcic Adam Gosławski – jeszcze w trakcie swoich wędrówek naukowych po Europie – obronił prywatnie w Strasburgu. Skupiała się ona na wąskim zagadnieniu prawdy praktycznej przedstawionej w Etyce Nikomachejskiej Arystotelesa, a jej cel zdawał się być również skromniejszy: bardziej zdobycie ogłady i doświadczenia przez młodego arystokratę aniżeli propaganda socyniańskich poglądów. Oba traktaty łączy filozofia Arystotelesa.
Aristotelica polonica
W większych i mniejszych ośrodkach szkolnych Rzeczypospolitej XVI i XVII wieku (Kraków, Gdańsk, Wilno, Toruń, Zamość, Raków...) filozofia była powszechnie uważana za jeden z filarów edukacji. Filozofia rozumiana była przede wszystkim jako znajomość dziedzictwa starożytnych myślicieli, zwłaszcza Arystotelesa, ale pozostawała otwarta na różne kontaminacje z myślą średniowieczną, a także humanizmu i reformacji. To rodzaj językowej i pojęciowej koiné, powszechnie rozumianej przez ówczesne elity, a zarazem reprezentującej różnorodność prądów intelektualnych, kulturowych i politycznych obecnych na terytorium państwa polsko-litewskiego.
Seria przedstawia wybrane teksty filozoficzne świadczące o przejściu od kultury intelektualnej średniowiecznej do nowożytnej.
MOŻNA PŁACIĆ PRZEZ LUB PRZEZ