Dwa kazania wygłoszone po śmierci królowej Konstancji i Zygmunta III

Dostępność: Nakład wyczerpany
Cena: 16,00 zł 16.00
ilość egz

towar niedostępny

dodaj do przechowalni

Opis

Autor opracowania: Jakub Niedźwiedź
ISBN: 978-83-64003-67-7
Wydanie: Warszawa 2016
Liczba stron: 202

Seria: Biblioteka Dawnej Literatury Popularnej i Okolicznościowej. Tom XXIX

 

Edycja zawiera dwa siedemnastowieczne kazania pogrzebowe: Żałobę po śmierci Konstancyjej (1631) jezuity Jakuba Olszewskiego oraz Kazanie pogrzebne krolewskie (1634) pastora luterańskiego Andrzeja Schönflissiusa. Kazania te należą do najciekawszych przykładów oratorstwa pogrzebowego pierwszej połowy XVII w. Zostały napisane przez dwóch czołowych kaznodziejów wileńskich tego czasu w celu upamiętnienia śmierci królowej Konstancji Habsburżanki (1588–1631) i zmarłego parę miesięcy po małżonce króla Zygmunta III Wazy (1566–1632). Zestawienie tych kazań pokazuje, w jak różny sposób autorzy podchodzili do tego samego tematu: śmierci monarchy. Kazania te różnią się na poziomie inwencji, sposobu operowania erudycją, a przede wszystkim stylistyką. Olszewski chętnie odwoływał się do twórczości słowno-wizualnej, głównie do emblematów, podczas gdy Schönflissius wybierał egzempla narracyjne. Olszewski budował rozbudowane okresy retoryczne, posługiwał się konceptem opartym na zgodnej niezgodności. Zdania Schönflissiusa są prostsze, kaznodzieja tworzył swój tekst, posługując się retoryką bezpośredniości i pozornej prostoty. Jako że obaj należeli do tej samej formacji siedemnastowiecznych uczonych, odwoływali się do tych samych źródeł biblijnych (głównie do Starego Testamentu), patrystycznych i kompendiów historycznych. Ich kazania pozwalają zobaczyć, jak ówczesna encyklopedyczna, wieloźródłowa erudycja była stosowana w praktyce.

 

Jakub Olszewski (1585–1634), wywodzący się z mazowieckiej szlachty jezuita Prowincji Litewskiej, kaznodzieja i teolog. Wykładał teologię na Akademii Wileńskiej. Należał do najwyżej cenionych kaznodziejów katolickich w Rzeczypospolitej pierwszej połowy XVII w. Jego przełożeni pisali o nim, że wykazywał się „wielkim talentem, świetnymi dokonaniami w dziedzinie literatury” i „znakomitymi predyspozycjami do głoszenia kazań”. Przez wiele lat pełnił funkcję kaznodziei w jezuickim kościele św. Janów w Wilnie. Jego oracje, które ukazały się drukiem, w większości upamiętniały ważne wydarzenia polityczne lub zmarłych magnatów litewskich. Olszewski to obok Piotra Skargi i Fabiana Birkowskiego pisarz mający najwięcej opublikowanych kazań okolicznościowych w swoim dorobku – czternaście. Zostały one wznowione w jednym tomie jedenaście lat po śmierci jezuity.

 

Andrzej (Jędrzej) Schönflissius (1590–1654), pochodzący z mieszczańskiej rodziny w Toruniu ksiądz luterański, kaznodzieja, teolog i pisarz. Studiował w Gimnazjum Toruńskim, następnie w Niemczech. Od 1627 r. aż do śmierci pełnił funkcję kaznodziei polskiego przy zborze ewangelicko-augsburskim w Wilnie. Należał do najbardziej cenionych polskich kaznodziejów protestanckich pierwszej połowy XVII w. Wśród dwudziestu jego wydanych kazań okolicznościowych większość to mowy pogrzebowe poświęcone luteranom wileńskim, kilka dotyczy wydarzeń politycznych. Są to kazania pisane dla mieszczan i utrzymane w stylistyce różniącej je od kaznodziejstwa katolickiego, prawosławnego czy unickiego. W 1646 r. wydał ponadto Wesele wieczne z Ewangelijej o dziesiąci pannach w trzydziestu i we trzech kazaniach, a w 1652 część pierwszą Postylli, uznawanej przez niego za dzieło życia. Opublikował ponadto kancjonał-modlitewnik Wirydarz duszny męski (1648), zawierający pieśni jego autorstwa lub tłumaczenia z niemieckiego.

 

 

 

MOŻNA PŁACIĆ PRZEZ         LUB PRZEZ   

Produkty powiązane

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl